Ilay over de kennismarathon: intentie versus impact en omgevingsgericht werken
30 september 2025
De jaarlijkse kennismarathon is een van de hoogtepunten op onze kalender. Als team vertrekken wij voor twee dagen diep de bossen in, weg van de dagelijkse hectiek van adviesopdrachten. Tussen de bomen en met de telefoons op vliegtuigmodus krijgen we de ruimte om na te denken over de grotere lijnen van ons vak en de kostbare tijd om vorm te geven aan onderwerpen en ideeën die al lang in onze hoofden rondspoken. Voor onze collega Ilay Beeldsnijder was dit zijn eerste kennismarathon, waar hij niet alleen deelnam aan de verschillende werksessies, maar ook zelf zijn ideeën kon ontwikkelen tot een artikel. In dit artikel geeft hij je een kijkje in de kenniskeuken en neemt hij je mee in zijn ervaring.
Als kersvers teamlid werd mij gevraagd: “Ilay, heb je al een doel voor de kennismarathon?” Waarop ik antwoordde dat ik iets wilde schrijven over intentie versus impact. Mijn theorie was dat de focus van het gesprek in conflicten afhangt van de duur van de relatie. Hoe langer de relatie voortduurt, hoe zwaarder het gewicht is dat gesprekspartners hangen aan de impact van een actie. Daarbij geldt ook: des te korter de relatie, des te belangrijker de intentie van een actie is.
Bijvoorbeeld: als een nieuwe collega jou benadeelt kan hij de eerste keer nog zeggen dat het niet zijn bedoeling was om jou te schaden. Als het een tweede keer gebeurt dan volstaat het niet om te zeggen dat hij het niet zo bedoeld heeft. Als hij de relatie met jou wil verbeteren dan zal hij dit keer moeten aantonen dat hij echt begrijpt wat de impact op jou is geweest. Voor mediators kan het een hulpmiddel zijn om te bepalen waar ze het gesprek naartoe moeten leiden. Het plaatje bovenaan dit artikel zou een bijbehorende grafiek kunnen zijn.
Hoewel ik mijn artikel graag wilde afmaken, waren de kennissessies van mijn collega’s te leerzaam en interessant om over te slaan. Vooral de sessies over het verankeren van omgevingsgericht werken trokken mijn aandacht. We spraken uitvoerig over hoe je van omgevingsgerichte personen naar omgevingsgerichte organisaties gaat en daarmee hoe je een bedrijf klaarmaakt om, in diens eigen belang, de belangen van externe stakeholders serieus te nemen bij grote opgaven.
Tijdens die sessies viel me op dat het vraagstuk van verankering eigenlijk ook gaat over intentie versus impact. Een organisatie kan in haar missie beschrijven dat het de intentie heeft om omgevingsgericht te werken. Zoals wij allemaal echter weten, is een goede intentie op papier niet genoeg. Het gaat uiteindelijk om de impact die je maakt. En die wordt pas gevoeld als die intentie doorleefd wordt in de dagelijkse praktijk, in elk gesprek en bij elke beslissing. Als de organisatie namelijk wel de intentie uitspreekt om de belangen van stakeholders te betrekken, maar in de praktijk daar niets van terechtkomt, verliest de hele organisatie haar geloofwaardigheid.
Het artikel over intentie versus impact ligt er nu. Maar hoe het tot stand is gekomen en wat erin staat, verschilt heel erg van wat ik aanvankelijk voor ogen had. In plaats van alleen in stilte te gaan schrijven, hebben mijn collega’s (de omgeving) mij tot nieuwe inzichten gebracht. Het leerde mij dat de kloof tussen intentie en impact ook vanuit een ander perspectief bekeken kan worden, namelijk als hart van veel organisatorische vraagstukken. De oplossing? Het overbruggen van die kloof door middel van verankering. Want alleen dan wordt een nobele intentie omgezet in een daadwerkelijke, positieve impact op de maatschappij.
Als kersvers teamlid werd mij gevraagd: “Ilay, heb je al een doel voor de kennismarathon?” Waarop ik antwoordde dat ik iets wilde schrijven over intentie versus impact. Mijn theorie was dat de focus van het gesprek in conflicten afhangt van de duur van de relatie. Hoe langer de relatie voortduurt, hoe zwaarder het gewicht is dat gesprekspartners hangen aan de impact van een actie. Daarbij geldt ook: des te korter de relatie, des te belangrijker de intentie van een actie is.
Bijvoorbeeld: als een nieuwe collega jou benadeelt kan hij de eerste keer nog zeggen dat het niet zijn bedoeling was om jou te schaden. Als het een tweede keer gebeurt dan volstaat het niet om te zeggen dat hij het niet zo bedoeld heeft. Als hij de relatie met jou wil verbeteren dan zal hij dit keer moeten aantonen dat hij echt begrijpt wat de impact op jou is geweest. Voor mediators kan het een hulpmiddel zijn om te bepalen waar ze het gesprek naartoe moeten leiden. Het plaatje bovenaan dit artikel zou een bijbehorende grafiek kunnen zijn.
Hoewel ik mijn artikel graag wilde afmaken, waren de kennissessies van mijn collega’s te leerzaam en interessant om over te slaan. Vooral de sessies over het verankeren van omgevingsgericht werken trokken mijn aandacht. We spraken uitvoerig over hoe je van omgevingsgerichte personen naar omgevingsgerichte organisaties gaat en daarmee hoe je een bedrijf klaarmaakt om, in diens eigen belang, de belangen van externe stakeholders serieus te nemen bij grote opgaven.
Tijdens die sessies viel me op dat het vraagstuk van verankering eigenlijk ook gaat over intentie versus impact. Een organisatie kan in haar missie beschrijven dat het de intentie heeft om omgevingsgericht te werken. Zoals wij allemaal echter weten, is een goede intentie op papier niet genoeg. Het gaat uiteindelijk om de impact die je maakt. En die wordt pas gevoeld als die intentie doorleefd wordt in de dagelijkse praktijk, in elk gesprek en bij elke beslissing. Als de organisatie namelijk wel de intentie uitspreekt om de belangen van stakeholders te betrekken, maar in de praktijk daar niets van terechtkomt, verliest de hele organisatie haar geloofwaardigheid.
Het artikel over intentie versus impact ligt er nu. Maar hoe het tot stand is gekomen en wat erin staat, verschilt heel erg van wat ik aanvankelijk voor ogen had. In plaats van alleen in stilte te gaan schrijven, hebben mijn collega’s (de omgeving) mij tot nieuwe inzichten gebracht. Het leerde mij dat de kloof tussen intentie en impact ook vanuit een ander perspectief bekeken kan worden, namelijk als hart van veel organisatorische vraagstukken. De oplossing? Het overbruggen van die kloof door middel van verankering. Want alleen dan wordt een nobele intentie omgezet in een daadwerkelijke, positieve impact op de maatschappij.