Onbevangen Nieuwsgierig
23 oktober 2023
.jpg)
In de trainingen van WesselinkVanZijst staat oprechte interesse centraal; oprechte belangstelling
tonen voor de belanghebbende die tegenover je zit. Wat beweegt hem of haar? Wat is het verhaal en de beleving? Waarom is er emotie? Is er voor-
geschiedenis tussen deze persoon en de opdracht-gever van de omgevingsmanager? Gaat het om de druppel die de emmer doet overlopen of gaat het om de emmer?
Oprechte interesse kun je niet acteren; daar prikken gesprekspartners snel doorheen. Je moet het werkelijk als levenscredo hebben om ons werk goed te kunnen doen. Het is ook belangrijk om het belang van de stakeholder goed te begrijpen, want als je zijn of haar belang van buiten mee neemt naar binnen (bijvoorbeeld het projectteam), dan moet je in staat zijn dat belang goed neer te zetten, ook te verdedigen en zorg te dragen voor goede afweging van dit individuele belang van deze persoon tegenover het algemeen belang. En je moet in staat zijn om creatief tot oplossingen te komen, mutual gains te verkennen, en dat vergt daadwerkelijk begrip van het belang van deze stakeholder.
Daar gaat het vaak mis, omdat we (wij mensen) geneigd zijn veel aan te nemen op basis van eerder opgedane kennis en ervaring; “we kennen onze pappenheimers immers!”. De ware kunst van het omgevingsmanagement is om die aannames opzij te zetten en daadwerkelijk en dus oprecht geïnteresseerd te zijn in het belang van de ander. Dat vergt open vragen stellen, en vooral goed luisteren naar wat er gezegd wordt en wat er niet gezegd wordt. Ook als het een beetje ingewikkeld wordt, omdat niet iedereen zomaar zijn of haar belangen op tafel legt. Geduld is (zoals zo vaak) een kernwaarde van de omgevingsmanager, ook als elders in het projectteam deadlines piepen.
Als je dit goed wilt doen, moet je dus eigenlijk onbevangen nieuwsgierig zijn; je wilt de stakeholder in eigen woorden horen zeggen welke belangen achter zijn standpunten zitten. Je vraagt door, zonder in te vullen voor de ander. Je wilt het begrijpen, maar door de ogen van de stakeholder. Alleen als je het werkelijk begrijpt, kun je de belangen goed vertegenwoordigen binnen de projectorganisatie, kun je de creatieve oplossingen bedenken die nodig zijn om maatschappelijke meerwaarde te halen uit een veranderingsproces in de omgeving. Ik vind onbevangen nieuwsgierig wel een fijn uitgangspunt voor de oprechte interesse. Ik ga het onbevangen oefenen en ben nieuwsgierig naar mijn ervaringen….
Auteur: Hans van Zijst
tonen voor de belanghebbende die tegenover je zit. Wat beweegt hem of haar? Wat is het verhaal en de beleving? Waarom is er emotie? Is er voor-
geschiedenis tussen deze persoon en de opdracht-gever van de omgevingsmanager? Gaat het om de druppel die de emmer doet overlopen of gaat het om de emmer?
Oprechte interesse kun je niet acteren; daar prikken gesprekspartners snel doorheen. Je moet het werkelijk als levenscredo hebben om ons werk goed te kunnen doen. Het is ook belangrijk om het belang van de stakeholder goed te begrijpen, want als je zijn of haar belang van buiten mee neemt naar binnen (bijvoorbeeld het projectteam), dan moet je in staat zijn dat belang goed neer te zetten, ook te verdedigen en zorg te dragen voor goede afweging van dit individuele belang van deze persoon tegenover het algemeen belang. En je moet in staat zijn om creatief tot oplossingen te komen, mutual gains te verkennen, en dat vergt daadwerkelijk begrip van het belang van deze stakeholder.
Daar gaat het vaak mis, omdat we (wij mensen) geneigd zijn veel aan te nemen op basis van eerder opgedane kennis en ervaring; “we kennen onze pappenheimers immers!”. De ware kunst van het omgevingsmanagement is om die aannames opzij te zetten en daadwerkelijk en dus oprecht geïnteresseerd te zijn in het belang van de ander. Dat vergt open vragen stellen, en vooral goed luisteren naar wat er gezegd wordt en wat er niet gezegd wordt. Ook als het een beetje ingewikkeld wordt, omdat niet iedereen zomaar zijn of haar belangen op tafel legt. Geduld is (zoals zo vaak) een kernwaarde van de omgevingsmanager, ook als elders in het projectteam deadlines piepen.
Als je dit goed wilt doen, moet je dus eigenlijk onbevangen nieuwsgierig zijn; je wilt de stakeholder in eigen woorden horen zeggen welke belangen achter zijn standpunten zitten. Je vraagt door, zonder in te vullen voor de ander. Je wilt het begrijpen, maar door de ogen van de stakeholder. Alleen als je het werkelijk begrijpt, kun je de belangen goed vertegenwoordigen binnen de projectorganisatie, kun je de creatieve oplossingen bedenken die nodig zijn om maatschappelijke meerwaarde te halen uit een veranderingsproces in de omgeving. Ik vind onbevangen nieuwsgierig wel een fijn uitgangspunt voor de oprechte interesse. Ik ga het onbevangen oefenen en ben nieuwsgierig naar mijn ervaringen….
Auteur: Hans van Zijst